Korona virüsünün hayatımıza girdiği ilk günlerdi. Kimimiz yalnızlıktan, kimimiz kalabalıktan bunalıyordu. Birimiz duyulmaya, diğerimiz birlikte olmaya ihtiyaç duyuyordu. Bazılarımız dertleşmek, bazılarımız kendine zaman ayırmak istiyordu.

​

Şiddetsiz İletişim’e gönül veren 50 kişi bir araya geldik. Birbirimizi can kulağıyla dinleyelim, ayrı da olsak göz göze gelelim istedik.

​

Buluşmalarımıza “Korona Günlerinde Dinleme Çemberleri” adını verdik.

“Hepsi gönüllü, hepsi gönülden” dedik.

​

Çocuğuna yalnız bakan ebeveyn geldi, sağlık çalışanı geldi, yalnızlık çeken geldi, sevdiklerinden ayrı düşen geldi, hasta bakan geldi, hasta olan geldi, öğretmen geldi, öğrenci geldi

çalışmak zorunda olan geldi, işinden ayrı düşen geldi.

Yaklaşık 2 bin kişiyle buluştuk. Duyduk, duyulduk, ağladık, güldük, paylaştık, rahatladık.

Birbirimizle kurduğumuz bağlarla birlikteliğin gücünü, dayanışmanın huzurunu yaşadık.

Benzersiz günlerin içinden geçerken “bir” olmanın tadına vardık.

​

Yalnız değilmişiz, iyi ki...